Uzak şehirde, bensizliğe alıştın mı sahi?
Ya da unuttun mu beni, o derin bakışları?
Sabah kahvaltısında, sevdiğimiz menemene ekmek banarken,
Yüzün gülebiliyor mu, yoksa hüzün mü çöker anılara?

Kahveni yudumlarken, sevdiğimiz çikolatanın tadı var mı?
Keyif kahvesi diyebiliyor musun, yoksa bir eksiklik mi hissedersin?
Her akşam, beraber çıktığımız yürüyüşe bensiz çıkabiliyor musun?
Ya da sevdiğimiz şarkıları mırıldanabiliyor musun, yalnızlığın içinde?

Film izlerken, sevdiğimiz dizileri bensiz izleyebiliyor musun?
Gülünç sahnelerde gülebiliyor musun, yoksa bir hüzün mü saklı gülüşünde?
Sıkıldığın zaman, camdan dışarı bakarken maziye daldın mı?
Hayaller kurup "keşke" dedin mi, içini bir pişmanlık sardı mı?

Uyumak isterken aklına geldiğimde, uyku tutmadı mı?
Sağa sola dönüp durdun mu, bana sarılamadan uyuyabildin mi?
Uyuyamadığın zaman, fotoğraflarımıza bakıp hüzünlendin mi?
Gözyaşlarını engelleyemedin mi, ağlamadığın bir gece oldu mu?

Ve sonra, bensiz bu hayatta mutlu olamayacağını düşündün mü?
Pişmanlık duyup bana gelmek istedin mi, o eski günlere dönmek için?
Ruhun yankılandı mı, benimle geçen anıların sesleriyle?
Yoksa sustu mu her şey, sensizliğin sessiz çığlığıyla?