iskemle üstünde oturaklı bir gündü
tonu tadı belli belirsiz bir hüzün
kafası karışık herhalde o radyonun da
ne çaldığını bilmiyordu
tıpkı hayatın bizden çaldığı gibi
ve alacaklıydı o bakkal azrailden de
birkaç sayfa veresiye nefesti kalan
varsın tutuşturuversin onu da
o borç defteri ki kısa ömürlüydü
çok yaşayacak gibi de durmuyordu

üflenip söndürmeye yakındı zaman
bir lamba gibi kısık gözünde
aheste bir kalp atışı yorgun yaşlıydı

hasır üstünde pıtraklı bir gündü
bir çoban sofrasında
bir tas kelam vardı iki öğün
başında bir dervişin selamı
omuzlarında bedevî yüküydü cân
ruh kendi içinde ürkekliğince titrekti
ve nasıl da nazlı bir kuş gibi kırçıldı
uçmaktan yoksun şu hımbıl küller de
dağılmadı rüzgârın hışmına kapılıp
başı ayağına dolandı göğe ermedi

küflenip bozulmaya yakındı zaman
tulumba kuyusunda bir su gözünde
kafeste aşkın kanat çırpınışı vardı

öylesine bir gündü işte
sırası gelen sırasıyla gidiyordu
nöbetleşe kaç âh devrildi kaçı şâh
gece çekildi gündüz göründü
kâr sanma dilin cambazı pişekâr
battı cımbızı sözün
dudağı kan çanağı oldu gülün
budağı diken diken büyüdü ölümün

böylesine bir gündü işte
böylesine bir gündü ş’ire girişte