Âşk da olmazdı sevmeseydi b'öyle âşık..

Aslında ikiye ayrılır âşk: bakî ve fanî..

Bizler fanî olan da oyalanırken (ki sağlığın da başı sevgidir bu kısmı es geçmemek gerek) farkında olmadan bakî olan âşk ağır basıyor. Zira O'na sığınıyoruz her kırılmalarımızın ardında. O hiç tereddütsüz bizi alıyor kapısına.. kabul ediyor duâ ve isteklerimizi..
Ne büyük bir hikmetin içindeyiz anlayalım diye defalarca.

Neydi konu aşk..
Başroldekiler de insan işte tek mesele bu.
Insanca yaşayıp sevebilmekte.

Şiirin şu kısmı bi ayrı şık durmuş.
"h’acz edilmiş dilimde
ipotek imgeler
ne(m) kalmış daha bilincimde"

Acz... Zarifoğlu üstadı vesilen ile anmış oldum.
ne.m ise anne'm yürekli Kalimera'm.. öyle hissettim.
Gülümsedim..

Tebrikler şiire.
Saygıyla ve daimi güzel dileklerle..


Yolun şiir olsun inşallah Fatih kardeş.