Susarak özlüyorsun.
Özlüyorsun...
Ölüyorsun!!! Hiç olmadığı kadar dibe vuruyorsun. Birşeyler boğazına düğümleniyor. Nefesini tıkıyor. Canın dizlerinde... Halin yok, derman’ın yok, Çaren yok, Zamanın hiç yok. Bıçak gibi solundan saplanmaya başlıyor. Sesi, kokusu, saçları, elleri... Saatlerce duyguların’la penceleşiyor’sun. Saatlerce yokluklar’la boğuşuyor’Sun. Saatlerce çaresizliklere... direniyor’Sun. Saatlerce simsiyah çığlıklarla... Avaz Avaz susuyor’sun. Oysa uzun uzun gözlerine bakmayı... Özlüyor’sun. Oysa sırılsıklam sarılmak... İstiyor’sun. Oysa sesin kısılana dek konuşmak... İstiyor’sun. Oysa sadece Sığınmak istiyor’sun. Tam birşeyler söyleyecek’ken... Susup yutkunmayı öğreniyor’sun. B__B__✍️ |