bırakma,
bırakma sakın kokuşmuş bu köhne dünyanın
sıkışan kaburgasında ellerimi bırakma sevgili


gözlerim, varlığıma âmâ sensizliğin hudutlarında
hem bilmez misin ruhum hazan, dökerim yaprak
mevsimi yaz olan sürgün-ü yas son baharlarımda


sendir, sanadır ummanları mürekkep belleyip
akıntısına derunileşen mülhem-i sevda satırlarım


ey yüreğini, yüreğime kat, kat örtündüğüm,
telaşımın kızıl goncalı ey asude mahsunluğu
gam, figan, sılam bildiğim, incitme gözüm yaşını
duamsın kabul-ü adak duam semaya durduğum
sökme göğsümden sen güneşimi, doğsun şafak
sökme göğsümden ay’ını, yıldızını doğsun yine mehtap


ey canıma, yangınıma
közünde, özünde merhem olan aşk-ı hemdem
koparma yüreğimdeki o nadide çiçekleri
bıraktığın gerinde, zemherinde solar düşlerim,
açmaz hiç bir bahar gamzelerimde gülüşlerim
ey ince sızımın vav hali, mahlası, düşlerimin yek sahibi
uzun soluğumun seher yeli, sessiz menzili
susamak and olsun yoktur inan yoktur hiç bir sualim
fısılda bir şiir daha güzünde, hüznünde.. biz, bize susalım...

~°~
~°~
~°~