Şimdi bitti...çekmecesine çiçek ve çikolata bırakmıştım gözlerine bir dünya umuduyla. o gitti... ölürüm sanmıştım balkonda rüzgar, vestiyerde gölgemin yalnızlığıyla. ölmedim... azap olacaktı yaşamasam da aynı şehrin yollarında ters istikametlerde yürümek ama, acılarımı çağırdım kendimin inadına, boş gölge olmayacağım hırsıyla. epeyce de başardım... ara ara vurup geçen anılarda olmasa.. " seni senle, seni bende yaşamak için, gündüzüne güneş, gecene yıldız olmak istiyorum". ne kadar şairane ! on yıl öncelerinden belki ama, anı denilen yalanlar çıkmasa evin sağı solundan. ki, diğer türlü ben demesem nereden bileceksiniz, bir çiçeğin yaşadığını? bilin diyeydi biraz nerden tutunmaya çabaladığımı uçurum kıyılarına ve biraz da anlayın umuduyla... şimdi bitti... |
Nedirdir serbestte anlayabildiklerim. Bu da onlardan biri idi.
Yüreğinize sağlık.