Aşk ateşi yakmadan tüm ruhumuzu,
Gözlerindeki fer hala sönmeden,
Yakamozlanmadan kıyısında oynaştığımız denizler.
Ben hala bendeyken, yitirmeden aklımı,
Gel sevgili...

Fırtınalar çökmeden akşamlarımıza,
Tan yeline esir olmadan sabahlarımız,
Tenim candan soyulmadan hala,
Nefes alırken dudaklarım,
Lal olmadan dilim,
Bir sıcak busenle canlanacak cesedim.
Toprak olmadan,
Gel sevgili…

Hala delip geçerken birlikte dinlediğimiz nameler kalbimi,
Üç kuruşluk vuruşunda bile adını sayıklarken,
Yalan olmadan yaşadığımız o mesut günler,
Varlığına inandır da beni,
Gel sevgili...

Gerçeğine dokunamam biliyorum,
Elimi uzatsam kaybolacak gibisin.
Gelincik tarlaları misali uçuşurken eteklerim düş bahçelerinde,
Rüyalarımda bile olsa,
Tenezzül et de,
Gel sevgili...

Eğer korkuyorsan Tanrı’dan.
Günahların en büyüğü saydıysan sevdamızı,
Bir ömür yanmaksa seni bir an görmenin bedeli,
Vebalin boynumadır,
Ben yanarım ikimizin yerine,
Sen yeter ki gel sevgili...

Özlem SABA
www.ozlemsaba.com