Hiç Olmadığım KadarYeşil gözlerinin yoğun ormanında Aç kurtların yolunu gözlediği Kırmızı başlıklı bir kızım Ölmenin sırası mı şimdi büyükanne Başlamışken gönül sızım Düşürdüğüm yerden gölgemi Alıvermiş birileri Hiç olmadığım kadar yalnızım. Ay ışığı düşünce gözlerine Nasıl çırpınır kurtulmak için. Tırmanır zamanın sesi pencerene Unutmak ne mümkün saçlarının Gönlüme Rapunzel sarılışını Ve yüreğim nasıl kurtulacak söyler misin Aşkından ve ötesi hasretinin öksesinden. Sevmekten korkuyorum Zamanın paralayıcı sarkacından Aşkının labirentinden korkuyorum Yolumu bulabilmek için Ekmek ufalıyorum Nerden bilebilirdim Onları da kuşların yediğini... İzmir-eylül 2024 |