Eski Yüz
I
Gittikçe derinleşen bir uçurum gibi İçimde yeşeriyor o gaddar sensizliğin. Buruyor yüreğimi vicdansız bir kanlı el Didikliyor ömrümden mutlu anları Karda aç kalmış serçe kuşları. Geceyarıları uyanır hasretin, Tam ben unutmaya başlamışken gönlümü Acılarımı dizginlemeye çalışırken O nasıl bir gayretkeşliktir ölümüne Dövüyor , sevda örsünde Çifte su verilmiş Sensizliğin hain kılıcını. II Eskimiş bir yüz Kaplamış gönül duvarlarımı Silinmez ve unutulmaz belleği var aşkın Hatırlatır kendini bir şekilde, umulmadık bir zamanda İşte o anda derinleşirim kör bir kuyu gibi Gezinirken kıyılarında ömrün . III En iyi ben bilirim Eski yüzler de, yenilermiş kendini. Kayıp gitmek olsa da, zamanın huyu. İzmir_Ekim_2023 |