YAŞADIĞIM KADARIM(Selma Pekşen)Bir köprüdür hayat Geçtik gidiyoruz görünmezliğe Öyle yüzümdeki derin çizgilere aldırma Bir zamanlar dolunaydım geceye Pencere önünde diz boyu yalnızlığıma da bakma Etrafımda bir erkân cem ederdi ki sorma Kelimelerim de mühürlü değil aslında Suskunluğum eskimişliğimin zahiridir Eskidik ya! Eskimez mi insan denen natura Takvimlerden sayfa sayfa koptukça Bak köprünün ucu orada Bir adım belki, atsam düşer miyim ki? Aman canım korkma! Kaç adımda geldim bu karanlığa Bilirim ardımda ne evlat var ne ayal Yapayalnız dünyamda tek ahbabım kitaplar Olsun acı değildi solmak sonbahar gibi Belki kim bilir bir kış mevsimi Koyarlar penceresiz odalara sessizce Dedim ya! Rüzgârdan ürken şule kadar kimsesizce Geldiğim kadarım giderken. Yağız bir serinlik tenime değen Oysa ne altın sarısı saçlarım vardı gençken Şimdi dişlerimin olmadığına da aldırma Dişimle tırnağımla geldim yarınlara Ama bitiyor işte can! Bitmez mi? Ömür bir mühlet doldu, gerisi yalan. Annemin babamın gül yüzlüsüydüm Güldü mü hayran kalırdı cümle âlem Şimdi gülecek ne kaldı ki? Topladık ne varsa payımıza düşen. Bir köprüdür hayat Bırakın geçip gideyim dizlerim tutarken Yaşamak kadar ölmekte anlam SELMA PEKŞEN |
finaline tutuklu kaldım
sadece bu bölüm bile koca bir şiirdi
şiir için teşekkürler şair
selam ve saygıyla