İnsan olmaktan ve kalmaktan neden bu kadar korkuyorsunuz?
İnsan ısırmaz ki!

Adem bile elmayı,
Henüz insanlaşmadan yediği halde
Dişlerinin arasında çiğneyip,
Yere tükürmedi...

-Mundar etmedi!

Havva da sıkıldı cennetten!
İnsan olmak istedi!

Haklı ’kadın’ tabii!
Tek düze bir yaşam, niye çekilsin ki?!

Oysa;
Yeryüzü hem cennet
Hem de cehennemin ta kendisiydi!

Dile sevap işle
Dile günah!

Hem de en lezetlisinden.
Ama bedelini öde!

Her ne kadar,
Avcı- toplayıcıdan gelse de soyumuz;
İnsan hiç bir devirde, insan yemedi ki?

Peki kim ve neden
O donuk,
O hissiz,
Acımasız labaoratuvarlarda geliştirsin ki,
Siz dördüncü türleri?!

-Tezgahlarında artık insanların da satıldığı
Bu büyük pazar da neyin nesi?!

Peki elde edilen kazançlar kime
Nereye gitti?

Kimler insandan geçindi?!?

Şuursuz bir büyücüye dönüşmüş’
o kutsal saydığınız ruhunuz;

Kendi değerlerini yalanlamışken
Kavramlarını karıştırmışken
İdeolojilerinin içini boşaltmışken
En kötüsü de;
Ne içimizde
Ne de dışımızda insan bırakmamışken;

Gökte var dediğiniz Tanrınız nerede?
Ne yapıyor şimdi?

Sözde halifesi saydığı insan neslinin tükenmesine neden izin versin ki?!?

Hani o insan’a kaldıramayacağı yükten fazlasını da vermezdi?

Her yer dert gemisine dönüşmüşken,
Peki şimdi ne yapmalı?
Ne düşünmeli?

Ya gökte sandığınız Tanrınız yalancı!
Ya da siz!
Denilebilir mi?

Belki de aklınız ’yanıldı’,
Olamaz mı yani ?!?

Hem insanın aklından değerli neyi var ki?

Belki de ’O’ dediğiniz;
Sendi!
Bendi!
Yerdeki karınca,
Bakkaldaki ekmekti!...

Özlem SABA
www.ozlemsaba.com