1
Yorum
12
Beğeni
5,0
Puan
78
Okunma
İnsan hep kavgalı kendisiyle
sol yanındaki sızının esiri, ne diye
kurulmuş saat gibi vakti gelince
belirir damlalar kirpik dibinde
Dünya anlaşılmaz say ki çilehane
zaman ne ilaç ne de çare
kandırma kendini
nasılsa geçermiş
elalem ne dermiş
hep aynı terane
Kuşlar kanat çırpar
tükenmez nefes
yazmakla azalmaz yüreğin yükü
çıkmadık candan ümit kesilmez
kırılır elbet bu altın kafes
Haydi
kalk omuz ver
sular akıyor
tortusu bir bıçak
canlar yakıyor
Tebessümü
merhem bil sür açıklarına
aç kollarını sarıl
çatlaklarından sızan ışıklarına
5.0
100% (3)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz