Belki de haklıydın.
Taşıyamazdın
O kuş tüyü yüreğinde
Büyük bir aşkın ağırlığını

Ağır gelirdi omuzlarına
Okka gibi bir kadının varlığı

Belki de hırpalanmıştın
Tatmamıştın saf sevgiyi
Herkesi onlardan sanmıştın

Belki de içinde acı taşıyan bir sancıydın
Dokunulmamış yaraydın
Hiç öpülmemiş
Sarılmamış

Neler yaşamışsındır kim bilir
Ama ne diyeyim
Hepimiz içinde bulunduğu şartlara göre uyarlandık
Her birimiz, kendi ağırlığımızca savrulduk
Tutunduk, bıraktık...

Evet kesinlikle haklıydın
Çok kalabalıktın
Ama yine de yalnızdın
Hem benden çok daha fazla
Yalnızlığını kuşatan siperlere düşman
Hasret kaldığın muhabbete aşıktın
Onu ben sandın
Yanıldın...

Hiç bir ehemmiyeti olmayan öpüşlere bile tavdın
Çoğaldığını sandıkça azaldın
Azaldıkça çaldın
Benden, ondan
Kendinden...

Fakat bir türlü anlayamadım
Cesurca okyanuslara açılan
Kendini arayan bir seyyah mıydın
Sığ sularda kaybolan mı

Bir türlü anlayamadım
Ama unutma ki
Ben de haklıydım!...

Özlem SABA