Bir boşluğa düştüm
Bulamadım ne kendimi ne de seni
Bu sevdamız sonsuzluğa sürsün
Derken, kaç kez sönüp bittim
Hatırlamıyorum bile, yok hiçbir sözüm
Dağları aş, çölleri yürü
Herkes bilsin, riyakar dostlara gösterdiğim bu yüzüm, eskisi gibi değil
İfrit iblisler nefret etsin
İnceden yol alıp, sadece kendime döndüm
Ziyan dünüm, firariyim, yok cürmüm
Süründürür bu sikik döngü
Yaşarım günlük,
Hatalarım büyük affedilmez türden
Geleceğe dönük karamsar düşler
Resmeder gönül yarınları umutla düşünüp
Geçmiş hatıralar bir gece tezahür ederken suretimde hafif tebessüm
Dargın değilim, argın günüm
Öfkemle yargım atgözlüğü
Çözsemde kaygıyı durduramam bu öngörüyü
Önsezimle yakınıyım ölümün
Etkisindeyim hala tesadüfün
Tek bir ışık görsem kör kütüğüm
Bu tüm duygulara sömürü
Yok oldu merhametin izdüşümü
Artık başka bir hikâyenin bir başrolüyüm
Belki benim yazdığım, belki de kaderin örgüsü
Çok geç artık, yat uyu, geçersiz anlatılacaklar
Yetersiz hatır gönül
Önemsiz dünün abartılı hüznü,
Tesir etmez gülüm
Konuşmak istiyorsan gel buyur
Sıkıntı, dert içinde büyür
Dört döner zihininde sabaha kadar, sonra çürük bir fikir
Ardından kapanır bütün reseptörün
Algılamaz hiçbir şey, anlaşılmaz söylenmeler
Yutkunduğun kelimeler,
Kendini ifade ederken uygunsuz olduğunu görüp
Üstelerken dediklerini, ciddiye alınmaz hiç bir düşün
Sonra derin dehlizli boşluklara düşüp
Eriyip bitersin dahilinde düşkünlüğün
Kaleme sarıl, acizlikte hükmün
Bu ara her tonuyla ayrı bir şölen havasında gökyüzü
Yeniden doğuşun imgesi Sakura durumu, japon kültürü
Dar bir köşeye oturmuş boksör toparlar gücünü
Ringe çıkıp tek bir aparkatla nakavt edecek rakip çıkan her müşkülü