KADERİN CİLVESİNDE GİZEM
Karanlıkta bekledim, zamanı geçip
Yoksun hiç bir yerde, özledim Hiç bir şey yaşanmadı sanki Hiç bir şey mi hissetmedin? En zor günlerimim en özel silüeti Dilimin döndüğü kadar aktardım hisleri Yangınıma Antarktika gözlerin Sen de mi herkes gibi dinlemedin sözlerimi? Maksadımdan vazgeçip, sahteliği ezdim Riyakardı özverim, gerçekti neticesi Yalnızlığa gömdüm kalbimi Raslantıdan ibaret miydi ? Seninle ilk buluşmam, ilk yerim ve düşlerim Hatıralar aklımda tezahür eder, inceden tebessüm ettirir Anlat maziyi Yazmak ağır, karmaşık hayatın yaklaşır dehşeti Derin uykuda matemim Serin sularda saf yüreğim Gezin çevresinde tehlikeli kasvetin Kahrın dünyevi Sevdam apraksi, enkaz içindedir Bulamadım hastalıklı kafama daha bir refakatçi Suskun şairin, ruh ikizi Gizemli bir izbede kendisi gibi Sis perdesi, kim arkasında ki? O da belki benim gibi tektir Doğuştan asabiyetin bitmez öfkesi Görüntüsü asortik Özgünlüğü marjinal biri Bu kadar uyumsuzluğuna rağmen armonik En sevdiğim müzik gibi Londra’da bir bistronun en köşesindeyim Hayal ederim seni Alegorik kalemin eseri Ambiyansı harikuladedir Anlam kazanır başkentim Her ne kadar düşünceler olsa da pozitif Hakikat bellidir Gönlümde ki bir parıltının yarattığı bir durum bu, adı kaderin cilvesi |