bir gün
neye dokunduysam, parçalandı
bulutlar dağıldı kirpiklerimde
bahar eridi ellerimde

fakat
hangi harfe dokunsam
seni yazdı her seferinde

sözcükleri seçemedi düşlerim
iyice derinleşti yazılar
onlar derinleştikçe
harlar gibi ateşi
seni yığıp üst üste
ısındım üşüdükçe...

sonra yak dedi içimdeki bilge şair
yan o dokunduğun kelimelerle

örs nasıl direnirse çekice
direndi aklım da kalbime

-sınama artık beni dedi kalbim
’inkar, ancak işkenceyi uzatır’
ya duymaya gücünün olmadığı
şiirleri yazma
ya da yazdığın şiirlere sırtını dönme

sen sırtını döndükçe
onlar sinsi bir yılan gibi
daha da yakınlaşacak nefesine

-kurtar ikimizi de bu sırattan ne olur
hem dilin bir tek ona şarkılar söyler
parmakların bir tek onu yazarken

ya sök tüm harfleri alfabeden
ya da teslim ol
alnına görünmez mürekkeple yazılan Kader’e

onlar ki;
ne yaparsan yap
silinmez hiçbir silgiyle...

Özlem SABA