TANRI'NIN ELLERİ
Yürek yorulunca gözyaşı gözden değil, içten akarmış...
Tadı, kokusu, hatta dumanı bile olurmuş onun... Ten denilen ete, kemiğe bürünen kimselerin göremediği, Ten kafesinden kurtulup, mana gözüyle bakabilenlerin gördüğü... Birlikte tüttüğü yoldaşları olurmuş onların Tanrı’nın, yer yüzüne uzanan ellerim dediği... Özlem SABA |