" Hırs ve tamahın
başladığı noktada saf duygular sona erer" Balzac


......


boynu çıplak
kırçıl bir akbabanın gözlerine tutundu rüzgârlar
estirdikçe bıçkın nefeslerinden çürümüş leş kokusuna
doydu dünya


bedeni büyüdükçe
aklı küçülen insanları sakladı aynalar
saklandıkça bencillikle kinle kirlendi ruhları
ve narsist eğilimleri arttı bükülen zamanın
artık herkes kendi çulunun kralı - kraliçesi
kendinin kahramanıydı


sahte kahramanları bol olan dünyalarınsa hırı - gürü eksik olmaz
savaşları bol olurdu


karamsardı
tarot bakan el falı açan güneş
ışığın girmediği delikten karanlığı aydınlatmak kadar
eğrilen doğruları büküp düzeltmekse
bir o kadar zordu


bu
yüzden
herkesi her şeyi kendi haline bıraktı


çılgın bir seyirde
fırıl fırıl akarken farfara günler
hırsın girmediği çalmadığı kapı kalmadı
kendi gölgesini dev zanneden kibirli cücelerse
pireler gibi çoğaldıkça çoğaldılar
her şeye her kötülüğe narsistliğe
bencilliğe uşaklık ettiler
sahiplendiler her şeyi


lâf cambazlığıyla göz boyamakla çürük suratlarını perdelediler
övüngeç yanlarını şişirdikçe şişirdiler uçtukça uçtular
uçmak güzeldi keşke kuşların kanadıyla olsaydı
oysa yükseldikçe yükseldikçe sönerdi
patlardı içi boş balonlar


saygısız sevgisiz
içlerinde bir mum ışığı kadar güzellik olmayan
karanlık ruhlarda egosu tavan yüreklerde
tohum tutmaz kıskançlık hasetlik hiç bitmez
hırsın yelken açtığı enginlerdeyse
dalgalar durulmazdı


bir zamanlar
yüzyıllık çınarları gururla yetiştiren asil topraklarsa mutsuzdu
deve dikenlerinin kaktüslerin
çekirgelerin istilasından


gün gelir ayrık otları temizlenirdi elbet
ve hangi köşeden hangi ılıman iklimin şafağından
gülümserdi insanlık bilinmez


yine de nisan yağmurlarını beklemeliydi mayıs kelebekleri
yağmurlarla filizlenen sarı çiğdemlerin gelinciklerin
taç yapraklarından öpmek için


âdemoğlu egosuna
ucuz ihtiraslarına yenik düşmeseydi eğer yüzleşebilseydi
ruhunun karanlık yanlarının
çöküntüsüyle


kış geçer bahar gelir yaz gelir arılar vızıl vızıl vızılar
güller açar bülbüller öter günler huzurdan
mutluluktan geçilmez umut
hiç tükenmezdi


ah! keşke
insan dilinin akına doladığı paslı iftiranın kölesi olmasaydı
yelli paranoyasının ardına gölge gibi saklanmasaydı


-dünya bugün başka türlü olurdu-



.........



ayşe uçar
18102024
04:38