İşte, burdayım

Tam da olduğum yerde!

Ne yer ayağımın altından kayıyor artık
Ne de aklım beş karış ilerde..

Tam buradayım!
Sıkıca basıyor ayaklarım toprağa

Bir de yılların yorgunluğu var üzerimde
Siz yorgunluk diyorsunuz ’ben tecrübe’

Daha bir anlam katıyor sanki yüzme
Kırgınlıklarım

Önce nefret edip
Sonra affedişlerim

Kayboluşlarım
Kendimi buluşlarım

Kimileri kırışıklık dese de
Ben yaşamak diyorum buna işte...

İçim ağır
İçim kurşun gibi ağır bir de.

Bu ağırlık daha da sıkı bastırıyor ayaklarımı sanki yere

Yüz yıllardır aynı yerde kök salan bir çınar gibi
Daha da bağlanıyorum bulunduğum her yere

Sevginin istemekten başka bir şey olduğunu
Değerin, kulağıma fısıldanan sözlerden ziyade
Yaşamak, yaşatmak olduğunu daha çok ezber ettiriyorum kendime

Ama sanmayın ki
Ben yine de bir ağacım
Her şeye rağmen insanım
İnsanlığımla insanım.

Ayaklarım yere ne kadar güçlü basarsa basın
Ruhum/ kalbim hala bir kırlangıç gibi göçebe...

Özlem SABA