beyaz çul
içi oyulmuş anlaklara sarılmış
gün görmesin bu musalla kaçkınları
diye kalbim fısıldamış

yutağında geçmesinde sakıncalı lokmalardan
her biri
dilinde ahirin vebali
oyluğunda
zahirin gölgesi ...
bir dudak payı
dem diyor
bir avuç bademci
kiri parmak aralarından sızıyor tuzun
kapıların ardına sıralanıyor sesi güneş görmemiş çığlıklar.

susturuyor gece
zebaninin isterik arzularını
cehennem altlığı ateşinde...


gün’ süslemisler teni soğumamış
kadavralardan
leş kokusu sinmiş mevkilerden bakıyorlar
içlerinde çürümüş insandan,
her bir cana ....


beyaz çulcular
kara çuvallar dolusu haysiyetsizlik döküyorlar ortalığa
kederin ayakları gitmiyor bir türlü
gölgesini satanların arka sokaklarına ....

derim ki ;
uçun kuşlar*, gidin, göçün başka ellere

bize kalan
ölü yarınların içine kaçan boş bir gürültüdür sadece...




YILDIZ