KIRLANGIÇ ÜŞÜNTÜSÜ ELLERİM
Yağmurlu, ıslak bir akşam saatiydi
sokak lambalarının ısısına sığınmış bir kırlangıç kuşu gibiydi ellerim ellerinden tutarken Ara ara dururduk seninle Hatırlar mısın bilmem başını yaslardın ya göğsüme Öyleki sen rahatsız olursun diye nefes almaktan bile çekinirdim Sana duyduğum böyle tarifsiz bir aşktı işte Neden kısa yapmışlardı bu yolu diye geçirirdim içimden Yahut kim yaklaştırıyordu bize senin yaşadığın evi Yağan yağmurdu elbet Sanki yağmurla beraber üzerimizden akıyordu zaman O günden sonra ne vakit bulutlansa gökyüzü O akşamı hep yeniden ve yeniden yaşarım Herkes masmavi gökyüzü isterken Benim, yağmurlu bir gökyüzüne düşkünlüğüm işte bu yüzden Erfani 11.07.2024 |