Sonbahara erdi yorgun adımlar,
Her anı, her nefes kayıp anılar,
Ömrüm son faslında sessiz tınılar.
Bir yaprak misali savrulur durur.

Söndü gözlerimin ışığı feri.
Ecel başucumda çekilmez geri.
Heybetli bedenim kemikle deri.
Soldu tomurcuğum dalında kurur.

Yorgun kalbe ağır geliyor dara
Nefesimi keser onlarca yara.
Tütmüyor ocağım yanmıyor çıra.
Kader talihimi tersinden okur.

Son bir kez bakayım hüzünle, yâre,
Ellerim titriyor yokmu bir çare,
Ardımdan ağıtlar biri bin pare.
Kalmadı ne akıl ne zerre şuur.

Vedâya gelmişler bulutlar ağlar.
Konu komşu dostlar kalanlar sağlar.
Gözyaşım sel gibi daima çağlar.
Bilmem ki giryanlar ne zaman kurur.

Bir sükûnet çöker, bedenim titrer,
Göz kapaklarımda hüzünler gizler,
Yüreğe saplanır iğneler biz’ler.
Geçmişimden zerre kalmadı umur.

Artık uzaklarda kalır bu dünya,
Geçmisimden izler hepsi bir rüya
Bir ışık görünür akışlı ziya
Sonsuzluk alemde,tüm ruhlar uyur

Kelebek ömürlü tüm bu yaşanan.
Bu en son bakıştır, bu en son zaman
Çiy tanesi gibi olur her doğan.
O alemde inşallah bulunur huzur.