Meclisin Hüznü
Gönlüm düştü, dinim kayboldu birden,
Sevgilim baktı yüzüme, yine kırgın, serzeniş neden? "Bizimle oturup kalkma, yerin değil bu meclis, Güvenin yok, yüreğin ince değil, bu yer seni silmiş; Dedim ki: "Söyle, kim burada huzur bulmuş? Biraz olsun sakince oturup da, gönlü kırılmadan kalmış? Bu sohbetin sonunda kim pişmanlık duymadan kalkmış? Göz görmez ki, pişman olmadan biten bir anı, bir aşk olsun; Meclis dolu, gözler dalgın, sesler boğuk, Her biri bir başka hüzünle kalkıp gitmiş, Düşündüm, kim bu âlemde mutlu kalmış? Her oturuş, bir veda, her sohbet yarım kalmış; Ey dost, dünya meclisi, yorgun ruhlar için, Kim burada huzur bulmuş, kim yıkılmadan gitmiş? Yine de düşeriz bu aşkın yollarına, Belki bir gün pişman olmadan kalkarız bir masadan; Bahadır Hataylı/04.10.2024/18.10/Namazgah/İST |