BEN ŞAİR DEĞİLİM
Ben şair değilim, heves!...üstâdım,
Ara sıra , çarka çomak sokarım İlham geçer iken bazen enseler Giriftara damla damla akarım. Saç telinden şerit çeker fezaya, Asumâna doğru koşarım yaya. Her gece her gece Ay’ı hebâya, Boşa oyalayan mùzmin sakarım. Leyliler yüzünden sarhoş kütüğüm, İpsiz deli gibi, hepten yitiğim. Aşka aşık,yarım aklı tutuğum, Zıvanadan hece hece çıkarım. Klavuzum demdir içtim sırrından Doldu haznem, mâna ile derinden. Yetmez ise yüklenir tam yerinden Göğsümdeki tüten közü çekerim. Yandımyürek, dize dize seksemde, Lezzetsizim biraz hüzün eksemde. Efkârıma meyil veren akşamda, Bir cigaram bir de koyu çay kârım. Dörtlüklerin gırdabımda savrulup, Hafızamda dolaşırken kavrulup. Sataş varsa sabır taşım sivrilip, Okkalı bir dille şamar çakarım. Köşe bucak arar, mısra dererim, Dimağımda dike dike örerim. Gözümün nuruna kızar yererim Ruyalara uyur gezer bakarım. Sağım yıkık, sol yanım da yaralı, Ben beni bileli,derdim sıralı. Şu dünyadan ayrı, dünya kuralı, Yalnız şiirlere içim dökerim. |