Eylül...hüznü yamalı bir şiirdir aylardan eylül.. sarısı kınalı sapağın asmalı göğünde göğsüm yeşili yaralı mı yaralı, elif olmuş yüreğim sesine ah canıma diş geçiren sızımın arsızı ruhumun her deminde, neminde sonu olmayan son bir baharken eylül her yudumda sar, sarıl imbatın kanayası nefesine gölgemin izine lirik bir yaprak döken sen gömülü bir hüzünden ve dahası bir güfteden buğusunda dudak, dudak hüznü söken aşk bozumu bir yara, yardan hüzündür eylül.. tılsımı kalbe zuhur eden aşk içim yangınlarında ömrügahım küle, ateşe ne hacet sen derdinde, sen yeminimde çıralanmışken ah’ım.. hüznü yaralı bir şiirdir aylardan eylül... ~°~ ~°~ ~°~ |
Aşığım işte. İsmine bile aşığım, ne güzelsin sen eylül...
Sana yazılan şiirler ne güzel bir hüzün...
Eylülün getirdiği o hüzne sevinen bir deli ben miyim. Hiç bir sebep olmasa bile. İnsanı dinginlestiren, daldıran o hazan yok mu. Ne biçim bir güzellik keşke eylül de ölsem. Doğmadım ama ölsem diyorum. Yağmurlar yüzüme yağarken mutlu mesut ölsem....
Ah şiir seninle bir Eylül aşkı coştu içim de . Sen yine gel eylül şiir savur ayaklarından....
Öptüm şiirini seni 😊😷🤧
💛🤎💚