Anlatılacak birşeyi kalmayınca
İnsanın birbirine
Sözün bittiği yerde bulur herkes kendini
Ve herkes bir sessiz harfi mesken tutar
Ve dil susar , yürek susar , aşk aşk susar
Sözün bittiği yerde
Özüne gözüne yüzüne hüzün bulaşır
Ve bir sancılı g/üz mevsimine yolun düşer bir anda
Başkalarına göre ise erken gelmiş bir bahar olsa da
Sen saçlarına kar beyazı bir mevsim ekersin geceleri
Kimse kimse görmez nemli bir gözyaşının mahsullerini
Geceye saklarsın işte herşeyini
Tıpkı yamalı bir bohçada
Şöyle serilmeyi bekleyen
Bir annenin naftalin kokularına sardığı
Kenarı dantelli örtüler gibi .
Bazen anlatmaktan utandığımız öyle kara yazılı hikâyeleri olur ki insanın
Hani içinde taşıyamadığında
Hani ıssız bir yerlerde kör kuyular olur ya
Gidip o kör kuyulara
Öfkeni nefretini özlemini de yanına alarak
Çığlık çığlığa bağırmak ister insan
Ve çığlık çığlığa kendini yenilemek istersin
Sözün bittiği yerden bir başına dönerek
Biraz meczup biraz varoş
Biraz biraz serseri .
Anlatılacak bir şey kalmayınca insanın
Yazsan da konuşsan da nafile
En iyisi sanırım kahve içmek galiba
Tamda sana kaybolmuşken kendime getirir beni belki .

Ayhanca Cümleler
Ayhan Akdeniz