Engelli Koşudingin bir vakit nefese sanılanan göğüsler sabahı beklemez bir at mahmuzlanmış mesafeye sigaramızı bölüşelim benlerimizin dudaklarında filtresi kırmızı ego nasılsa eğilemiyoruz çoğalıp toplumsal konulara konu içten bir odanın paslı tapusu haklara eşitlik sonsuz yaşamda, ama eğilip tüm güçle, varlıkla kol sallamak yıllarca zorlu karanlığa dün kırkbirdi halktan kaybımız öbürsü gün unutacağımız kırk kere demeye olmuyor dilekler nedense düşün vardı hani gidilen kara trenle sarı anızların hızına uzun seyir sakinliği uzatmalı aşkını acı sözlere tartaklamış dediler çift fakülteden mezun birisi kadınlar yaşamın çiçekleri olsa da eğitimin vitrinleri candan ve camdan olmuyor bazı bilirsin kırıp yıkası geliyor insanın kendi yumruklarıyla kendi taş duvarını kalan kalın kabuklu boşlukta kalplerin sisli resmi anları iskeletinden sıyırıp itinaya derin çizimli sahilden bakmak bilinci suyun dalgalı yüzünde uzaklar resmi geçidinden sürülen her ılıman uğraş daralan boğazlardan yarısını kayıp ederek geçen bilirdi daha belirgin şarkılarda sevda karası, mırıldanması duygunun gibi bir yüzgörümlüğü sıcağa bir noktalık ses koyulsa bilirdik umut var toprak adına siz, zamanı affedebildiniz mi kendi boğazlarına ilmek olanlar bekleşiyorlar sonraya |
Zamanı affetmek... istersen affetme gözünün yaşına bile bakmaz. Bazılarıyla iyi geçinmek lazım.
Güzel şiir patagon