o kadın o zelzeleaz uğrayıp gitmeyendiniz kolonları çöken kadim daralma geniş bir nefes arıyor şu an biz seni göğsünden öpmedik göbek adını da sormadık yıkıntıların yarınında kendilerini ararken anneler çatılar avuç yasladı toprak yüzleriyle denizin ilk adımına sevmedik bir başağı değirmen kanadında çaputlar rengini saklar çoğu boyu uzayan rüzgara çoğu eşya aralığı duyulmayana seslenmek parmakların karışı kadar aralık ne kadar iyi insanlardır tünellerini bedenlerine durmadan kazanlar dua edelim sözler ölmeden çok yaşayacak yine nefretten yağan damlalar -ş |