ÖZDE İNSANIM
Ne falan ne filan, bilir mi beni
Sözde değil gardaş, özde insanım Adamın dibidir, derler ya hani Hak ateşte yanmış, közde insanım Dikenin, kaktüsün, çiçek açtığı Nurlanan cemalin, ışık saçtığı Ahmet Yesevi’nin, gelip geçtiği Çöllerde, yollarda, izde insanım Alın yazısını, silen var mıdır Ölüp te geriye, gelen var mıdır Dünya’da yarını, bilen var mıdır Elifte, lam, mimde, gizde insanım Sarf ettiğim emek, alın terimdir Biz iman ehliyiz, Mevlâ’m kerimdir Yalnızlık Allah’a özgü durumdur Ben değil bilesin, bizde insanın Deli Aras nasıl koşar, Hazar’a Örnek olan gelmemeli, nazara Kul hakkıyla, çıkamam ki huzura Çoğunluk sevmesin, azda insanım Allah’ım var etti, bizleri yoktan Korudum kendimi, fitne, nifaktan Biz ki nefsimizi, ezmişiz çoktan Kin,nefret,donunca, buzda insanım Lüzumsuz şu ömrün hazan olsa da Gözlerin gizemli, yaşla dolsa da İlla ki aranır, acı olsa da Sofranın nimeti, tuzda insanım Sadık DAĞDEVİREN Aşık LÜZUMSUZ |
Sözleriniz büyük bir beğeni ile okudum,
İlhamın daim kalemin kavi olsun,
En kalbi duygularımla esenlikler dilerim.