KİMLERİM KALDI
Gelip te söylesin, Allah aşkına
Elimden tutarken, kimlerim kaldı. İnsanda dönermiş, bir gün şaşkına Güneşte batarken, kimlerim kaldı. Bir hüzün sarmalı, yaktıkça yaktı Gerçekler ağladı, hayaller baktı Yıllarım da geçti, karanlık çöktü Baykuşta öterken, kimlerim kaldı. Her yanımda viran, insan çöküyor Yüreklerde acı, yaşta döküyor Dağlandı her yanım, alev çıkıyor Dumanda tüterken, kimlerim kaldı. Baktım da denizde, gemimde batık Rüzgarlar sallıyor, nutkumda tutuk Dalgalar köpürmüş, halimde bitik Sularda yutarken, kimlerim kaldı. Tükettim ömrümü, geldim sonuna Eledim unumda, düştüm yanına Güvenme kendine, yalan hanına Ömürde biterken, kimlerim kaldı. Hassasi söyledi; kızmasın üstler Edilir bazen de, arkandan testler Unutmasın beni, canımda dostlar Çalımda atarken, kimlerim kaldı. Dostlardan Derdinden üzülüp düşmüşüm hasta Bitmeyen çileden yastayım yasta Tükendi gücüm de kalmadı kasta Yatakta yatarken, kimlerim kaldı. ___ Şükrü Atay (Türkmenoğlu) Rüzgarlar çınarı kökünden söktü Bak nice canlar gözyaşı döktü Güneş dağ aştı karanlık çöktü Mahlukat yatarken kimlerim kaldı...ishakaras Çorak topraklarda ne canlar yandı Kimi uzaklaştı kimisi kandı Her gördüğünü dost bildi inandı Canlarım yiterken kimlerim kaldı Babam göçmüş kim anlasın derdimi Tek başıma alıyorum gardımı İkbâli uğruna en son yurdumu Harâmi satarken kimlerim kaldı?....Murat KAHRAMAN (muradi) 19/09/2024 İskenderun Çok saygı değer seçkiye ve yorum ve beğenileri ile şiirimi güne layık gören gönül dostlarına en kalbi duygularım ve saygı ile teşekkür ederim. İşlerimin yoğunluğu nedeni ile deftere çok katılım gösteremiyorum bu nedenle hakkınızı helal edin. Herkese hayırlı Cumalar... |