Gelip te söylesin, Allah aşkına
Elimden tutarken, kimlerim kaldı.
İnsanda dönermiş, bir gün şaşkına
Güneşte batarken, kimlerim kaldı.


Bir hüzün sarmalı, yaktıkça yaktı
Gerçekler ağladı, hayaller baktı
Yıllarım da geçti, karanlık çöktü
Baykuşta öterken, kimlerim kaldı.


Her yanımda viran, insan çöküyor
Yüreklerde acı, yaşta döküyor
Dağlandı her yanım, alev çıkıyor
Dumanda tüterken, kimlerim kaldı.


Baktım da denizde, gemimde batık
Rüzgarlar sallıyor, nutkumda tutuk
Dalgalar köpürmüş, halimde bitik
Sularda yutarken, kimlerim kaldı.


Tükettim ömrümü, geldim sonuna
Eledim unumda, düştüm yanına
Güvenme kendine, yalan hanına
Ömürde biterken, kimlerim kaldı.


Hassasi söyledi; kızmasın üstler
Edilir bazen de, arkandan testler
Unutmasın beni, canımda dostlar
Çalımda atarken, kimlerim kaldı.

Dostlardan

Derdinden üzülüp düşmüşüm hasta
Bitmeyen çileden yastayım yasta
Tükendi gücüm de kalmadı kasta
Yatakta yatarken, kimlerim kaldı.
___ Şükrü Atay (Türkmenoğlu)


Rüzgarlar çınarı kökünden söktü
Bak nice canlar gözyaşı döktü
Güneş dağ aştı karanlık çöktü
Mahlukat yatarken kimlerim kaldı...ishakaras


Çorak topraklarda ne canlar yandı
Kimi uzaklaştı kimisi kandı
Her gördüğünü dost bildi inandı
Canlarım yiterken kimlerim kaldı

Babam göçmüş kim anlasın derdimi
Tek başıma alıyorum gardımı
İkbâli uğruna en son yurdumu
Harâmi satarken kimlerim kaldı?....Murat KAHRAMAN (muradi)


19/09/2024 İskenderun


Çok saygı değer seçkiye ve yorum ve beğenileri ile şiirimi güne layık gören gönül dostlarına en kalbi duygularım ve saygı ile teşekkür ederim. İşlerimin yoğunluğu nedeni ile deftere çok katılım gösteremiyorum bu nedenle hakkınızı helal edin.

Herkese hayırlı Cumalar...