Şiş Sessizliğielimde incecik şişler ilmekleri birbirine kenetliyor uzun bir sessizlik örüyorum bazen bir zıpkın oluyor ördüğüm sessizlik sonra ciğerime batıyor bir değil iki değil defalarca, hoyratça batıyor ördüğüm sessizliğin motifleri özlenen bir sevgili oluyor bazen perdenin pileleri arasında umutla beklenen oysa ne bilinen bir adı ne duyulmuş bir sesi ne de siması var o sevgilinin H. Korkmaz 2017 Sthlm |
Ahmet Ümit’in;
İstanbul Hatırası kitabı geldi aklıma
Örgünün sonu
Kazak mı ,atkı mı :)
Güzeldi Tüya
Sevgiyle kalın 🌺