NARİN’ DİM KIRILDIM

Üşüyorum üstümü ört anne!
Hani beni kollayan, koruyan meleğimdin?
Çok geç kaldın!
Bak şimdi ben melek oldum?
Henüz çok küçüktüm...
Ne doyasıya koştum, ne doyasıya güldüm anne.

Bedenim can çekişirken, nasıl uyudun anne?
Canhıraşla sana gelmek istedim...
Koşarken kırdılar ayağımı, sıktılar boğazımı!
Boğum boğum boğulurken sana seslendim, duymadın mı anne?

Kucağından çekip aldılar,
Dur diyemedin mi?
Kalbini yerinden söktüler of diyemedin mi?
Vicdanını kaybettin de, bulamadın mı?
Beni gözden çıkarırken, emeğindim, acımadın mı?

Üşüdüm anne üşüdüm!
Toprağa gömmeden su yatağına gömdünüz!
Bu kadar acımasızdınız madem, neden Narin dediniz?

Üşüyorum!
Sırılsıklam su yatağında susar mı insan? Susadım anne!
Ben susarken, sen sustun,
Babam sustu! Abilerim sustu, bütün köy sustu!
Hepinizin dili, vicdanı sustu, benim usum sustu.

Oysa hayallerim vardı benden büyük.
Şimdi kime emanet hayallerim?
Eli kanıma bulaşmış kirli ellere mi emanet?

İstemem kirli dünyanızı! istemem kanlı paranızı...
İstemem kirli hesaplarınızı!
İstediğim, çocuk bedenime kokuşmuş zihniyetlerin, dokunmamasıydı...

Dokundunuz ve yıktınız çocuk dünyamı!
Aydınlık geleceğimi,
Karanlığa gömdünüz.
Umutlarımı, "Narin" bedenimi kırıp dağıttınız!

İstediğim zordu! Bilmiyordum.
Özür dilerim bedenime, dokunmayın dediğim için!
Özür dilerim gördüklerim için! Özür dilerim rahatınızı bozduğum için!
Özür dilerim istemeden oldu!

Kollarınla sar, yüreğinde ısıt, kucağında sakla isterdim anne...
Sığmadım, sığamadım kirlenmiş
Dünyanıza...
Toprak ne çok yakıştı, " Narin" bedenime.
Uyandırmayın! Dokunmayın!
Huzura kavuştum anne...
Size bırakıyorum ahımı!
Sonu gelmez oyunlarınızı, yalanlarınızı, sahte sevginizi.

Yazar- Radiye Diri