ÖZLEMEKTEN YORULDUM BENÖZLEMEKTEN YORULDUM BEN Özlemle imtihanım var ömrümün her deminde Biraz ölüm biraz ayrılık kokar Burnumun direği sızlar Yüreğim ağlar Korkma yine de yaklaşmam menziline Henüz solmaya yüz tutmuş resimlerine bakar Yine de gelip görünmem gözlerine Değmem gülüşlerine Birgün göçüp gidersem vasiyetimdir Gelmesin kimse İstemem Bir de toprağın altında hatırlatıp özletmeyin kendinizi Yoruldum düşünmekten, özlemekten, Yoruldum beklemekten,yol gözlemekten Huzura kavuştum Şimdi özlem sırası sizde RA’ diye DİRİ |