Dünyaca Çalı Çırpı
Hani gönül değirmeninde dövülen inciydi hallerim, nazenin ve inceydi.
Bir el uzanırken kavrulup en tepe güneş acısında; yaktın kabuğumu gönül parem. Korurdu en gark olunacak korkuya, şimdi cepherim yıkık bir harabenin son çırpısı. Çarptın geçtin en serti kestin, sevme bükümünden kamburu ezdin gittin. Ayak altında dolaşan bağ mıyım, yolluğuma kattığımla dağlarda mıyım. Hani dünya ehemmiyeti seven faniydi bedenim, ölümlü ve ebediydi. Bir dua saraken yanığı en makbul ferahında; duruldum hakk-ı aşk çarem. Şimdi değirmendir korkuluk, ayak altında dövülen bir çalıdır, eskinin ve kabalığın. |