Küçük bedenlerinde acı çekmiş, dövülmüş her türlü pisliğe ve kötülüğe maruz kalmış, ruhu inciltilmiş dili dini ırkı cinsiyeti ülkesi inancı ne olursa olsun lanetliyor ve Narinin şahsında bütün yeryüzü çocuklarına atfediyorum.

ŞÎN
Ey acıların başkenti / kalbim
Ey her kederin buluştuğu kadim şehir.
Narince acılar içindeyim.

Her gün dolaşıyor kalbimde mutsuz kalabalıklar.
Dört odacık, dört boşluk, dört yöne aort yırtığı
Çoğalıyor sesleri, terliksiz koşuşuyor damarlarımda çocuklar
Ağlayınca biri, kopuyor her biri, kan revan içim
Düşüyorum Narince kederlere, onlara benziyorum
Yaşıyorum her birinin ruhunda.

Buğdaya gebe topraklarda kayboluyorum birden.
Ağlayan evlerde kaldığı yerden yeniden başlıyor evlat acısı
Havva’nınkine benziyor biraz
İblisin Kabil’e iz çizdiği bir suça daha bulaşıyor sevdiğim taşlar.
Habil’in acısıyla savrulan çağlardan beri
içine gömdüğü nidalar akıyor anaların gözlerinden...

Ah Narin, ah
Bir iyilik kadar güzeldi yüzün...
Ah, gözlerin çiçek yumrusu, yüzün tebessüm bahçesi
Kirpiklerine neşeli kırlangıçlar konar, gamzelerine yuva yaparlardı.
Açardı yüzünde güleç güller
Ovalarda koşar adım yayılan Narin çiçekler
Tökezleyip düşene değin suya benzerdi, ateşi gören Narin yüzün.

Ah Narin, ah
İtlaf ediliyorken kimsesiz sokaklar
Yılanın suya indiği şüphenin girdabında
büyüyen bir im saplanıyor su boğumuna.
Savaştan kalma kurmaca bir tarih öğretiyor hileyi,
İblis’in doğurduğu cellatlara.
Failin ile kirlenmiş dili kuru bir dere akıyor yanımızdan...

Ah Narin ah
Puştun kirinde neye tanık oldu ceylan gözlerin
Gözlerin ki, her sabah birlikte yıkardın yüzüyle Dicle’nin
Sevinçle şefkat gösterirdi Dicle, Hewsel’de öksüz bir kuzuyu emzirirdi kurda...

Ah Narin ah
Kayıp süsü verilmiş bedeninde saçlarını yıkamaya bile kıyamazken sular
bir çuvala nasıl sığdırıldı yaşama sevincin...

Ah nazlı çiçeğim
Kırlangıçların göçtüğü, acıların içimize çöktüğü
ağlamanın dili oluyor Eylül
ve Eylül hatıranda adını anarak bir ağıda daha evrilirken
başlara karalar bağlanıyor yeniden...

Ah Narin ah
Okul yüzlüm.
İlk-okullar açılırken bu gün kapandı üstüne mezarın
Her sınıfta 1 eksiğe açıldı sınıf kapıları
İşlenirken dersler
Defterler sessiz, kalem mecalsiz kalacak
Bir sıra ve masada bir boşluk oturacak içimize
Defterler sessiz, kalem mecalsiz kalacak
Tahtaya Narince bir dil ile yazılacak abece
Ve sıralarda içli seslerle okunacak masallar
Akranların
bir heyecan içinde ellerine bakıp
yeniden öğrenecekler parmaklarında yaşını saymayı.
Acı ile çalınca ziller sessizlik koşacak koridorlarda
Besleme çantalarından oyunlar çıkarılıp
Burnunu içli içli çekiyor olacak ağlak teneffüsler.
Renkli kalemlerle, hasat edilmiş sevinçleriyle boyarken göğü
gönderden yarıya inecek tebessümler…

Ah Narin ah
İsmine al bir gül ile bitişik kardeşimin ismi.
dünyanın ters yüz edilmiş aynasında bulaşıyor yüzlere zift.
Devinip duruyor hayalin, tebessümün kalıyor akıllarda.
Masum bir araf uzuyorken yüzünde
artıyor içimde, şiirin sokaklarında terliksiz sözcüklerle koşup durduğun
bu can yanması...

Ah Narin ah
Veda ederken anlamını yıkayıp duran mısralara
bir avuntuda,
her göç mevsiminde
konacak mezarına bir tutam kuş sürüsü...

Ah Narin ah
bir köy var orda,
acıların başkentinde ölgün
Narin kadar uzak, ağlamak kadar yakında...

Başın sağ olsun
Ey kalbim...

Güney

ŞÎN: Kürtçe yas

09.09.2024

***
Orda bir köy var, uzakta,
O köy bizim köyümüzdür.
Gezmesek de, tozmasak da
O köy bizim köyümüzdür.
Ahmet Kutsi TECER