DUDAKTAN KALBE
Dudaktan kalbe sevdanın yolu,
Gönülde açar hasretin son’u. Sevmek bir yara, derinde gizli, Her adımda büyür, özlem dolu. Yollarda kaldı, gönlümün sesi, Hasretle yanar, aşkla bes’li. Sevda bir yangın, içimde kor’u, Dudaktan kalbe, uzanan iz’i. Gönlümde bir düğüm, çözülmez olur, Yollarda kaybolur, her geçen soluk. Sevmek bir yolculuk, bitmeyen düğüm, Dudaktan kalbe, süzülür her cürüm. Her adımda derinleşir yara, Sevmek bir düş, gönlümde saklı. Hasretle dolu, her anım farklı, Dudaktan kalbe, kalbimde baki. Yollar hep uzun, çıkmaz bir sokak, Gönül yolunda durur her durak. Sevgiyle büyüyen o sıcak anlar, Dudaktan kalbe, süzülen canlar. Her mevsim geçer, zaman da erir, Yürekte saklanır, özlemle serin. Bir nefes gibi, sessiz ve derin, Dudaktan kalbe, döner her anın. Sevmek bir hikaye, dilden dile, Hasret bir türkü, yankılanır ile. Gönül yolu sarar, her nefesle, Dudaktan kalbe, dolanır sevgiyle. Kalbimde bir aşk, efsane gibi, Sevdalı yüreğim, hep seni bekler. Hasretin biter mi, sonu gelir mi, Dudaktan kalbe, akar bu özlem. Geceyle gündüz, birleşir sanki, Sevdanın gölgesi, düşer her anı. Yaralar kapanmaz, kalır izleri, Dudaktan kalbe, dökülen gözyaşı. Her adımda, her nefeste, sende, Bir özlem yaşar, kalbimin derininde. Sevmek bir umuttu, yolu belliydi, Dudaktan kalbe, her şey senleydi. ahmet nejat |