NASİHAT
Hatırladıkça mazideki günlerimi ben
Kalbimde bir sızı duyarım birden Bir an düşündüm! kendi kendime Güçsüz ,mutsuz ,ümitsiz biriyim ben İlk bakışta hayat benim için ,gül pembe idi Birde baktım ki !o gül pembe ,diken oluverdi Alıp koklamak istediğimde , Batınca yüreğimi geliverdi. Bundan sonra güvencim yok , güle pembeye Sızısı yüreğimde yer eder diye Güven olmasa da, yine meyil var Belki dikensiz, gül vardır diye Zaman geçse de o dikenin ,izi gitmiyor Diken öldü artık, kalbe batmıyor Kendi öldü geride hayali kaldı O hayalet ! beynimden çıkıp gitmiyor Eyvah! eyvah ! hele şu hale bakın Bakın bakın da, siz düşmen sakın Dikeni gül diye koklamayasınız Bir dost olarak, size son nasihatım . |