İçimde nedenini bilmediğim buruk lâkin güçlü bir heyecan duymamdan mütevellit gece boyu uyuyamayıp gece yarısı kalkıp açık havada hislerimi kağıda aktarmamdan hasıl olan bir şiir.

Ey içimde buruk heyecanıma neden olan,
Asılsız bir efrâh katan, stabil yaşantıma;
Vakitleri öldürürken sebepsiz bana dolan;
Ve ölümü hatırlatan, ölümsüzlük andıma...

Göster kendini bana, içimi rahat bırak!
Ne kendini yakın tut ne bana kendini ırak!
İçimdeki kapkara o meyus hayali unut,
Olma içimde bir neşe ne bir layuhti umut
Uyku uyutmayan gece; terket gecelerimi.
Lâkin gündüzleri gel, yalnız bırakma beni...
Elimde sen varsın bir arkadaşım dediğim
Nedensiz her seferinde bir daha beklediğim...
Esir kalbime hürriyeti kafesle takdim eden
Ve neden bilmem yaşamakta benimçin tek neden
Terketme benliğimi, içimde hep saklı kal
Seninle dolu olsun, yakın uzak istikbal...

Bu heyecan kıvılcımı belki yangınım olur.
Belki güzel bir tâbiat yaratır yaşamaya,
Tevessül yaşamaya, belki de sargım olur;
Ama eminim olacak hâl hatır yaşamaya...

Ufuk AKYOL