Unutulmuş Gece
Coşkun çağlayanların ruha dokunduğu gece
Sanki her yanım meçhûl, her yanım bilmece Hiddetle akan ırmak durgun ağlarcasına Ve mehtap silindi gitti bakmadan arkasına Rüzgarın, ırmağın sesini bozan kuşlardı yine Sessizliğe bürünüp yakalandım dertlerine Kelebekler bile mutlu yaşıyor, bir gece olsun Ben ki ne âciz, ne sefil, umutsuz, mahzun... Bir tebessüm, öyle ki olmuş hilkat garibesi Meçhul bir dudaktan dökülen hüznün sesi Nefret mi esen bu rüzgar, dökülen yapraklar Ezilen o çiçekler nasıl yeniden açacaklar? ; Ayın yükselişini bekleyen binlerce habis ruh, Nebze olan efrâhıma lânet eden güruh; Terkedin zihnimin unutulmuş, uyuyan köşesini Bu zihn-i hâbide alacak geri sizden neşesini... Ufuk AKYOL |