YAS KOYDUM SENSİZLİĞİN ADINI(Selma Pekşen)
Hücrem
Hasretle örülmüş dört duvar İçinde kokuşmuş yalnızlıklar Telleri kırılmış sazdan teselli türküleri Akıllara ziyan bir karanlık Umudun üç yerinden kırılmış elleri Hangi perdemi aralasam hasret Her günüm kelebek ömrü kadar Söyle Yokluğunda yağmurlar ektiğim gözün sürmesi Belki bir gün diyerek sineye çektiğim kor Uğruna sessizce şiirler yazdığım yar İçimdeki özlem kuşlarını vuracak Bir yürekli kurşun mu var? Ahh bir bilsen Hangi gün doğum sancısında bulunmadım Şafaklar adımı ezberledi rüzgârlardan Sırtımda bir çekilmez devran Kaç gece sabahladım gözlerinin hayalinde Ömür gömdüm adı yazılmamış kabirlere Yas koydum sensizliğin adını Bir garip sancıdır ki dizlerimden aşağı Sığmıyor bedenime canım Azadımı verdim ruhumun beklemelerde Şafak saydığım geceler biter mi söyle Oysa Bir bakir sevdaydın gönlüme el değmemiş Bir gonca gül ki kokusu ben de saklı Her yolun bir sonu vardı gördüm Dağlar bile sonunda denize dayandı Bir ben dayanamadım yokluğuna Her gece düş gözlerime hasretin Ne olur bir gece düş gözlerime Ne olur ver ellerini Bir acımasız kurşun sıkalım geçmişimize Beklemeler yormuyor yokluğunda Adını alnıma yazdım sabrımla Açtım kollarımı bir umutla Gelirsin bilirim Belki bugün Belki yarın Kucak dolusu kokunla… SELMA PEKŞEN |
Adını alnıma yazdım sabrımla
Açtım kollarımı bir umutla
Gelirsin bilirim
Belki bugün
Belki yarın
Kucak dolusu kokunla…
sıcacık içten
kutlarım
selamlarımla