Ben u sen

Uçurumda yaralıyım
Kalbim zarar verici dürtülerine gebeyken
Çöllerde bezirgâhında yaşıyorum
Havva ve Adem gibiyim seninle

Uzaktan öpünce şavkı yanık
Yakından sevince
Şems ve Kamer kalıyorum
Akşam olunca gülerken
Sabah olunca selam verirken
devrederken yani seni bir nöbete çağırıyorum
Acı içinde dolarken gözlerim


Akvaryumda balıklar nasıl da yaralı insanlara
Kül iken özlemlerle
Gül iken közlerle sevebilmeyi düşünmeyi isterken
Cinnet geçiriyor kafesimde sinem
Habil ve Kabil kalıyorum

Sahi
Sineği yaratan Tanrı niçin sineği yaşamıyor ki
Hep saraylarda yaşatmak isterken ninnilerini anneleriyle
Sonra meçhul bir sevda varken ayaklarında
Kuş sütü eksik sofralarda
Niçin Tanrı cehennemde kendisi de yanmıyor
Birileri feryat ederken anneleriyle
Kardeş katline dur diyebilmek adına
Yönetenler niçin savaşmıyor
Sanrılar hasretlerde dev ülkelerin d/okunuşlarını
Çocuk ülkelerinde nazar ederken
İnsan niçin büyür?

Yanılsamalar uzak bir doğuşun
Kalbine işlenmiş sihirli düğmeleriyle işlerken rahmetli gömleklerine

Ve Tanrı
Yenileyerek kendini hangi sofrada zengin kalır derdinde
Gülüş öperken yanağından ağlayıkların
Hangi tuval halisünasyonların birbirince fırça çalıp küfrünü durdurabilir
Bozguna uğramış yağışlı perdelerinde bir sır iken...


Gezgin imgeler...