Kendi halimde bir adamım
Küsersem şiirle sitem eder
Dizelerin gölgesinde ağlar
Sevdiğimi hecelere haykırırım....

Kendi halimde bir adamım
Lakin suya sabuna dokunmaz da değilim
Haksızlığa karşıdır sözüm
Haklı olanı arar hep iki gözüm...


Kendi halimde bir adamım
Şair der arkadaşlar namıma
Ermek için dünya sırrına
Hem okur hem yazarım...


Kendi halimde bir adamım
Bir garip sevdalıyım yani
Aşkın en güzeline vurgun
Biraz da aşktan yorgun....

Kendi halimde bir adamım
Zararım olmaz kendimden başkasına
Ama yârin bir damla göz yaşına
Dünyaları yakarım...

Kendi halimde bir adamım
Rüzgarla konuşur
Denizle susarım
Damarıma basanın üzerine
Tüm kinimi kusarım...

Kendi halimde bir adamım
İzin verildiği kadar dünyada misafir
Gitme vakti geldi denildiğinde
Eyvallah der çeker giderim...

Kendi halimde bir adamım
Kitaplardan öğrendim yaşamı
Hayat ile perçinledim
Tolstoy’un yalnızlığına dost
Steinbec’in bitmeyen kavgasına yoldaşım...

Kendi halimde bir adamım
Sokakta yaşayan cana can
Onlara el sürene duvarım
Kavuşmak isteyen aşığa sel
Kavuşmak istemeyene engelim...


Kendi halimde bir adamım
Her şair gibi biraz melankolik
Alkolün bağımlısı olmayacak kadar alkolik
Aşkı uğruna dünyaya kafa tutacak kadar deliyim...


Çağdaş DURMAZ