Bu nefeste de bir şey öğrenemedim
Kibrimden...

Kıyıma itmeyin beni
Bir adım gerisi hayat
Düşerim
Zaten herşey sarkmış
Zaman yüzler değer
Pek çok şey gözbebeklerimden
Çok kasmışm var olmak için
Bütün yollar bir sızıya çıkıyor
Harcım ilacım pusulam
Çöle bir Leyla çizsem iyi olur
Herkesin Leylasından güzel
Yine de önemli değil
Tanrı misafiriyim hayata
Kendimde bir yolcu

Bir sayfa da kendime açtım
Nesnel tanımlama çabalarından müteşekkil beyin zonklamalarıyla dolu
Zaman şakaklarımda yazıp çizerek anlatıyor bana
benzemenin yok oluş olduğunu
Sihirbazım sahip olma ilüzyonunda
Boyum yetişmez kendime uzansam
Bir sofrada kendimi yedim az önce
Konuştuklarım artıklarım
Bu yüzden bir girdaptan çıkarmalıyım parçalarımı
Suni tenefüsle olabildiğince kurtarmalıyım kendimi hayattan


Size benzemeye çalışmak vahşi bir at gibi beni üstünden atar bayım
Ben dikenlerden orman yapmayı severim
Güllerini öldürüp
Yedi başlı ejderhanın koynunda yatmayı
Yedi kandilli Süreyyaya çatmayı
Çöle vuruldum ben ve susamaya üstelik yüzümü bir intiharda kaybettiğimi söylerler
Ve bir yenilgiyle at başı gittiğimi
Bu yüzden şakaklarımda bir ordu bekler
Kendi dualarıyla kırk derviş boğulur gözbebeklerimde
Yan odada ecelim saatini ayarlıyor bakın
Saçımı tarıyor nefesi
Özetim yok
Kendimi hiç satın alamadım
Çoğumu aynalarda bıraktım.