ÇİLENAZGüneşin suyu var avuçlarında Saçlarında toprak kokusu biraz Kaç bebek büyüttün yokluk harında Kaç yılı tükettin boşa Çilenaz Silinmişti senin lügatinden ‘çok’ Kimi zaman açtın, kimi zaman tok Çektiğin çilenin bir hududu yok Bahtından mı kattın aşa Çilenaz Hep sustun, bir derdim var demedin hiç Hep verdin hep verdin, ver demedin hiç Yılmadın, bıkmadın, ‘zor’ demedin hiç Ömür bitti koşa koşa Çilenaz Bir divane yoldaş aldın koynuna Onun da kahrını astın boynuna Keramet mi düştü yoksa aynına Can verdin toprağa taşa Çilenaz Şimdi muradına erdi öksüzler Çevrildi nuruna vefalı yüzler Kanma bu dünyaya, kim seni özler İnanma gözdeki yaşa Çilenaz Artık toprağına sular dökülür Yasinler okunur, boyun bükülür Sen öğrettin kahır nasıl çekilir Geldiyse mevladan başa Çilenaz |
Saygılarımla.