Anne bir ninni söyle, sonra da öp acımı
Uf olan yanlarıma şifa olsun dudağın
Çıkar at kaftanımı, indir baştan tacımı
Büyüdükçe küçüldüm, böyle miydi adağın

O beyaz benim değil, aynalara ak düşmüş
Tayyare kovalarım ben hala gökyüzünde
Belki yüzüm darılmış, gözlerim bana küsmüş
Hala çiğdem toplarım Boz Tepe’nin düzünde

Anne okşa saçımı nasırlı ellerinle
Zamanın lekesini ancak ellerin siler
Ben o haylaz çocuğum, biraz kalbini dinle
Anladı kıymetini içimdeki asiler

Söz veriyorum sana, aynaya bakmam artık
Asla demem bir daha ‘ben büyük adam oldum’
Ne istersen kabilim, sözünden çıkmam artık
Büyüdüm de ne oldu, keder oldum gam oldum

Bilmem neye emare yüzümdeki çizgiler
Ruhu kavuran ateş, kalbi donduran ayaz…
Benim değil geceyi mahkûm eden ezgiler
Aynalara ak düşmüş, benim değil o beyaz