AH BE ANKARA!
Papatyam!
Sen yoksun ve her taraf bana karanlık Ankara sokakları, artık bana çıkmaz olmuş Sensizlik içinde haykırıyorum Ey Ankara, koca şehir! Herkesi içine sığdırdın ama bir beni sığdırmadın Yakıp yıkıp beni bu yaban ellere savurdun Bak darmadağınım, sanki terk edilmiş ve yalnız Bana eşlik eden sadece başucumdaki Azrail O da yakamdan bir türlü düşmüyor Canımı almak için de hazır bekliyor Ah be Ankara! Beni benden alıp götürdün Oysa ben seni çok sevdim, anlamadın mı? Bu sitem ve efkârım da bundandır Bahtım kara olsa da sen de vefasızsın be, Ankara! Şimdi bana bir şeyler söylesen, hadi gel desen! Sarılıp bana; hasretin, özlemin bitsin desen! Yok, lal olup sen de sustun be Ankara! Ya bana Papatyamı geri ver, ya da ikimizi bağrına bas! Artık bu garip öksüzlüğüm, bitsin be Anakara! |