Kendi doğumunda annesini kaybetmiş bir çocuğun mısraları...

Gözlerim yeni açıldı hayata,

Ama senin yokluğunda.

Küçük ellerim, Sarılmayı bekliyor boşluklara,

Ve dudaklarımda bir isim eksik... Anne


Karanlık bir oda gibi,

Her şey sessiz ve boş.

Belki bir gün,

Bir masal anlattıklarında,

Senin gözlerinle renklenir hayallerim.



Çiçekler bile solmuş gibi,

Bir gölge arıyorum her köşede,

Ama ne yazık ki,

Gölgesizim ben, çiçeklerim de öyle.



Seninle tanışmadım belki,

Ama bilirim bir şeyler,

Seninle başlamak vardı bu hayata,

Ve Seninle bitirmek...



Bakışlarıyla katil diyen adama

Kızamamak ne demektir...

Saçlarını okşarken içindeki kini nefreti hissetmek...

Baba şefkatinin ağırlığı belki engelleyen sözlerini...



Bir gün, belki,

Bir yerlerde karşılaşırız,

Ve seninle kaybolmuş olan her şeyi,

Birlikte buluruz.

Sen bana içtenlikle yavrum dersin...

Bense özlemini duyduğum kadına anam diye seslenebilirim...



14.05.2006 BaRuT