DUMANLI BAŞA RÜZGÂR GEREK
Ne demiş Koca Yunus;
“Dünya bir handır, her gelen baktı geçti,”
Tanrı, amellerimizi ölçtü, biçti,
Sonunda Yüce Tanrı, amelimizden seçti,
İster sevin, ister avun, ister dövün diye
Dumanlı başa rüzgâr gerek, adı Alize olsun
***
İnsanların başında kara duman dolaşır
Bir rüzgâr bekler çaresiz, dumanı dağılsın
Aklın bir rüzgârdır bre gafil, Tanrı’dan gelir
Dumanlı başa rüzgâr gerek, adı Bora olsun
***
Âşık ile Maşuk, kavuşamadıysa
Kara bulutlar düşer, hem başa hem gönüle
Gönül ferman dinlemez, deler dağları aşar
Dumanlı başa rüzgâr gerek, adı Samyeli olsun
***
Hak ile batıl savaşır durur,
İblis dediğin nefis, günaha savurur
Vur zinciri nefsine, görürsün kudurur
Akıl-irade, dumanları nasıl da dağıtır
Dumanlı başa rüzgâr gerek, adı karayel olsun
***
Cürüm çukuruna kendin girersin,
Başkaldırır bakarsın, uzanan el beklersin
O el uzanmaz sana, kötülükte ısrarlıysan
Dumanlı başa rüzgâr gerek, adı lodos olsun
***
Kara bulutlar düşmüşse başın üstüne
Başlamıştır hasat zamanı, pişmanlık nafile
Ektiğini biçtiriyor insana, İlahi Kudret eliyle
Dumanlı başa rüzgâr gerek, adı meltem olsun
***