BAK YAVAŞ YAVAŞ
Ömür dediğin, şu hayat yolu.
Tükenip gidiyor, bak yavaş yavaş. Uzayıp giden, şu yolun sonu. Artık görünüyor, bak yavaş yavaş. Geceyi gündüze, kattık yaşadık. Bir mecnun misali, sevgi aradık. Yalan dünya bize, kalacak sandık. Nefes tükeniyor, bak yavaş yavaş. Gün oldu ağladık, gün oldu güldük. Bir gönül yaptıysak, yüz gönül kırdık. Farkına varmadan, ne günler gördük. Yıllarda geçiyor, bak yavaş yavaş. Gönül geçmişi hep, bir bir arıyor. Gözlerde yaşlar, her gün ağlıyor. Maziyi andıkça, yürek yanıyor. Umutlar bitiyor, bak yavaş yavaş. Artık ne yapsak’ ta, her şey nafile. Boğaz düğümlenir, söz gelmez dile. Bedende derman yok, ezadır cana. Ömür tükeniyor, bak yavaş yavaş. Hanın sarayında, olsa nafile. Şu ömür boşuna, gidiyor yele. Bülbül isyanda, konmuyor dala. Tükendi sevgiler, bak yavaş yavaş. Sözler anlatamaz’ ki, dil aciz kalır. Dünya malı boştur, dünyada kalır. Veren şu tatlı canı, gün gelir alır. Menzil görünüyor, bak yavaş yavaş. Muhlis SÜNBÜLCÜ. |
Tükenip gidiyor, bak yavaş yavaş.
Uzayıp giden, şu yolun sonu.
Artık görünüyor, bak yavaş yavaş.
Ömür dediğimiz bu yolculuk, bazen hızlı bazen yavaş ilerler, ama her zaman anlamla doludur. Yolun sonu belki görünüyor olabilir, ancak her bitiş yeni bir başlangıcın habercisidir. Kaleminiz ve yüreğiniz, bu yolculukta rehberiniz olsun ve her daim umutla dolu yeni hikayeler yazmaya devam etsin. Sağlık ve mutlulukla dolu nice yıllar dilerim.